گرانبهاتر از گوهر!

             روزی که بنان با عبدالعلی وزیری ، جهت امتحان به رادیو می رود. در دفتر روح الله خالقی ، ابولحسن صبا هم نشسته بود از بنان می خواهند که برای ایشان قطعه ای بخواند و او درآمد سه گاه را آغاز می کند و صبا هم او را همراهی می کند هنوز در آمد تمام نشده بود که خالقی به صبا می گوید : شما نواختن را قطع کنید و بنان اشاره می کند که گوشه حصار را بخواند. و بنان بدون اندک مکثی با چنان مهارت و استادی درآمد حصار را می خواند و به سه گاه فرود می آید که خالقی بی اختیار برخواسته و او را در آغوش گرفته و می بوسد و آینده وی را در هنر آواز درخشان پیش بینی می کند: « صدای بنان بسیار لطیف و شیرین ، زیبا و خوش آهنگ است کوتاه می خواند ولی در همین کوتاهی ، ذوق و هنر بسیار نهفته است . غلت ها و تحریرها ی او چون رشته مروارید غلطانی به هم پیوسته و مانند آب روان است، من از صدای او مسحور میشوم ، لذتی بی پایان می برم که فوق آن متصور نیست ،تصور نمی کنم خواننده ای به ذوق و لطف و استعداد بنان در قدیم داشته باشیم و به این زودی ها هم پیدا کنیم .بنان در موسیقی ما از گوهر گرانبها هم گرانبها تر است.  

مردان موسیقی سنتی ونوین ایران

غلامحسین بنان - رضا میرزا  ظلی

صدا باید گرم و مطبوع باشد

            بنان ، آوازی در دستگاه چهارگاه دارد که روی صدای ظلی خوانده است. ماجرا از این قرار بود که بنان با ظلی شرط می بندد که روی صدای او بخواند. ظلی  می گوید : نمی توانی ، آنوقت بنان روی حرفش می ایستدو بعد خود ظلی بلند می شود و بنان را در آغوش می گیرد و به او صمیمانه می گوید که من شرط را باختم . از وقتی وزیری و خالقی تشخیص دادند که بنان بهتر است پایین تر بخواند او ترجیح داد صدایش را پایین تر بیاورد. خوب خیلی ها هستند که ممکن است فریادشان تا کوه البرز هم برود ولی شعرشان نه مفهوم است نه صحیح . امروز دیگر بالا خواندن به تنهایی ، هیچ لطفی ندارد صدا باید گرم و مطبوع باشد.   

ادبستان- اسفند70- شماره 27- همسر بنان

تنها ماندم تنها رفتی       چو بوی گل به کجا رفتی؟