وحیف است اگرتو به این ترانه نیا ندیشی!

.در پس کوچه های این وحشت مدام

که ساز را گرفتند وقلم را ربودند..

.وحتی تکه کاغذی باقی نماند

که  این شعر رانویسم...

سکوت زمزمه های یک نگاه...

ابرهای عقده جرئت باریدن ندارند.

.وخیال باز شدن ندارند عقده های این دام.

.و ما / در این غصه رام.

کاش می شد در هر نگاه بخوانیم در هر بام.

درچتر اسمانی فیروزه فام.

البته غیر ممکن شده.

ترانه نگاه .

این است علت آه آه.

//ققنوس//2/2/1382